Leter Shkodres.
Asht ba kohe qe n’der rrugica,
Mungojne hapat , ka hupe hija.
Vitet rrjedhin nder ngushtica,
Mrenda n’shpirt jeton vendlindja.
A m’ban mend me ty u rrita ,
A m’ban mend kurr s’tu ankova.
Isha fmi ma shume nuk dita ,
Me bark thate me ty jetova.
Isha dje , jam edhe sot .
Floket dhe ftyra m’kane ndryshu.
Jam unë Shkoder djali jot,
Qe as n’gjume ste kam harru.
Me shume vujtje Nana jonè,
Na ushqej dromca dashniet .
Por ty kurre ste vuni faj ,
Shkodra tha , asht drite hyjniet.
Sot prej lerg ta shkruj nji leter,
Do t’ vine koha ta lexosh.
Fmite qe ke ne bregun tjeter ,
T’lutem kurre mos ti harrosh.
Mos harro kur na perkunde,
Poshte Kalasè tesh tre mije vjet.
Jena bijtè qe larg I humbe.
Pa kthim rrugash nè kurbet.
Mark Deda.
