Fëmijë të mi… Ndonjëherë kur hap sytë në mëngjes shoh që ju jeni rritur brenda natës. Fytyra juaj ka ndryshuar, sytë tuaj duken ndryshe. Një pjesë e imja është e ngazëllyer: Unë e di se sa ka jetë para jush.
Një pjesë tjetër e imja është e frikësuar: koha fluturon dhe ne nuk mund ta ndalojmë atë. Kam frikë se nuk isha gjithmonë e zgjuar për të vërejtur të gjitha momentet dhe se më ka humbur disi momenti i rritjes suaj. Pyes veten nëse e shijuam mjaft? A ju dhashë gjithçka që ju duhej? A është zemra juaj e plotë? A është thyer shpirti juaj? Unë nuk jam munduar gjithmonë të jem me mira. Nuk kam qenë gjithmonë nënë e duhur siç kam imagjinuar. Unë vërtet doja të jem ideale, ndonjëherë mund të kem qenë, por ndonjëherë nuk edhe nuk jam.
Ndonjëherë ju kuptoja, por jo gjithmonë. Ndonjëherë bëja gjënë e duhur, por ndonjëherë isha një dë*shtim total. Unë bëja dhe bëj gabime çdo ditë. Ndonjëherë unë jam e rreptë kur ne të vërtetë duhet të jem e ndjeshme. Ndonjëherë ju jap mësime për sjelljen tuaj, dhe ajo që ju nevojitet vërtet është një përqafim. Ndonjëherë gjërat përzihen për mua. Ju jeni të trishtuar, dhe unë them që po silleni keq. Ju mund të jeni të zhgënjyer, dhe e di që ju vjen keq.
E di që kam gabuar dhe më vjen keq që nuk iu përgjigja ndryshe. Ndonjëherë jam vërtet e lodhur dhe ju jeni ata që merrni “mbetjet” e mia në fund të ditës. Uroj që të mos ishte, por ndonjëherë nuk kam zgjidhje. Ndonjëherë kam fr/ikë nga gjërat e mëdha dhe të vogla. Unë me të vërtetë mendoja se të rriturit dinin dhe kuptonin gjithçka, por duket se nuk është kështu. Ndonjëherë frika ime shkakton dhimbje në zemrën time dhe unë nuk mund të mendoj për asgjë tjetër. Kam harruar të qetësohem dhe të kënaqem me ju. Harroja të qesh.
Ndonjëherë unë luftoj demonët e mi dhe dukem e humbur. Por kjo nuk është kurrë faji juaj. Kur ju shikoj jam shumë, shumë krenare! Kur ju shikoj unë shoh vetëm mirësi. Unë shoh dikë që është i fuqishëm. Zemrat e juaja janë të pastra dhe të buta. Ju jeni të sjellshëm dhe të butë, dhe në të njëjtën kohë të fortë dhe të bukur. Unë gjithmonë do të jem tifozja juaj më e madhe. Ju lutem më tregoni kur të lëndoj ndjenjat tuaja. Ndani fr/ikën dhe paqartësitë tuaja me mua dhe ne do t’i mposhtim ata së bashku.
Shpresoj se do të mësoni nga dobësitë e mia. Shpresoj që kur të keni lodhje, frikë, konfuzion, një shpirt të thyer – do të dilni mirë me të. Dhe shpresoj që papërsosmëritë tuaja nuk do t’ju trembin pasi ato bëjnë atë tani me mua. Do të bëni shumë gabime, por ju lutem gjeni gjithmonë dritën në fund të tunelit. Ashtu si ndihem unë kur ju shikoj. Ju jeni pasuria ime, arsyeja ime për të jetuar. Këtë mëngjes kur duket sikur jeni rritur brenda natës, dua të ju them që jeni te mrekullueshme. Ju admiroj çdo ditë, dhe derisa ju shikoj, ju më frymëzoni. Unë kurrë nuk do të jem perfekte, por do të jem e juaja përgjithmonë. Këtë mund t’jua premtoj me siguri.
Ju do,
NËNA
Po Ju pëlqeu teksti, SHPËRNDANE!
