Një zonjë e bukur me veshje elegante shkoi tek terapisti i saj duke thënë se jeta e saj ishte e pakuptimtë dhe ajo nuk ishte fare e lumtur. Kështu që terapisti thjesht thirri pastruesen e tij dhe i kërkoi asaj t’i tregonte gruas së pasur se si e kishte gjetur ajo lumturinë.
Ai i tha zonjës së bukur se gjithçka që duhej të bënte ishte të dëgjonte, dhe ajo do ta kuptonte gjithashtu.
Keshtu pastruesja vendosi fshesën e saj ne toke, u ul në një karrige dhe filloi t`i tregonte gruas elegante historinë e jetës se saj: Njëherë e një kohë, ajo kishte pasur gjithçka, dhe tani i kishte hum/bur të gjitha – ajo hu/mbi burrin e saj nga nje se/mundje e rende dhe e hu/mbi fëmijën në një aksi/dent me makinë vetëm tre muaj më parë. Dhe ajo u gjend krejt e vetme por nuk mund të hante, nuk mund të flinte dhe kurrë nuk buzëqeshte me askënd. E tri/shtuar e pash/prese ajo mendonte ti jepte fund jetës së saj.
Mirepo një mbrëmje, një kotele e ndoqi deri në shtëpinë e saj dhe ishte diçka që i ndryshoi jetën e saj përgjithmonë. Ajo kishte ndjerë keq/ardhje për kotelen e vetme në të ftohtë, dhe kështu e mori atë dhe e ushqeu dhe sapo mbaroi qumështin në pjatë, macja u pastrua dhe u struk nën këmbët e saj. Dhe për herë të parë në ato muaj, Meri nisi te buzëqeshi.
Kur Meri kuptoi se si e ndihmoi këtë kotele të gjorë të kishte ushqim dhe një vend të ngrohtë, ajo arriti nërfundimin se ndoshta duke ndihmuar më shumë njerëz në jetën e saj, ajo mund të gjente lumturi dhe kështu ajo vazhdoi te ndihmoi njerez çdo ditë më pas dhe kjo mënyrë i ndryshoi jetën asaj. Me kaq mbaroi tregimi për zonjën e pasur
