Në fund të vitit 1917, SHBA-ja hyri në Luftën e Madhe “për të përfunduar të gjitha luftërat”, në krahasim me Fuqitë e Mëdha evropiane që kishin ambiciet e tyre, të cilat kishin arritur me kohë marrëveshjet e fshehta gjatë viteve1915-1916 për të ndarë territoret e bllokut kundërshtar.
Në këtë kontekst, më 26 prill 1915 u nënshkrua Traktati i Londrës midis Antantës dhe Qeverisë italiane, më të cilin Italia e mori Shqipërinë e Mesme si protektorat, kurse iu dha Serbisë e Malit të Zi Shqipëria e Veriut, ndërsa Greqisë, Shqipëria e Jugut.
Kështu në letrën e tij drejtuar kongresit amerikan për arsyetimin e hyrjes në Luftën e Madhe, presidenti Woodrow Wilson, theksoi se “bota duhet të jetë e sigurt për hir të demokracisë”.
Me fjalë të tjera, ShBA-ja nuk shkoi në luftë për të marrë hisenë e vet prej kolonive, por për të krijuar një botë të re bazuar në demokraci dhe në të drejtën e popujve në vetëvendosje, pra në “shtete nacionale “ të pavarura dhe sovrane në vend të imperializmit që dominonte atëherë.
