Nga Edison Ypi
E hollë ose e trashë. E madhe ose e vogël. Me pak ose shumë peta. Me miell mulliri ose dyqani.
Me vaj ulliri ose me gjalp. E pjekur në shtëpi ose te furrxhiu që pjekjen e ka zanat prej brezash te furra e vjetër te kthesa e rrugicës ku e ka pas’ shtëpinë ajo goca me bishtaleca, thela e bakllavasë nuk hahet vetëm nëpër sebepe, si thonë ca që s’dinë ç’është jeta.
Thela hahet kur duhet të shpërthejë fantazia sa të çuditet bota, të buçasi imagjinata sa të tundet dheu, të çahet qielli sa t’i rrjedhin lotët. Thela hahet kur oreksi s’përmbahet, dëshira shkrepet, qefi ngrefet.
Janë edhe tava e dhesë, imambajalldia, pilafi, kadaifi, dhe të tjera. Por jo si bakllavaja. S’ka si bakllavaja. Rroftë bakllavaja.
Rroftë thela e vogël në formë rombi që e djeg botën sa herë i do qefi.
