Nga Nazim Hikmet
Sot është e diel.
Për herë të parë sot
Më nxorën në diell.
Dhe unë
Për herë të parë në jetën time
Ia ngula sytë qiellit,
I habitur si qenka kaq larg meje,
Kaq i kaltër,
I paanë.
Qiellin kundrova pa bëza.
U ula përtokë mandej,
Gjithë respekt
Mbështeta shpinën në murin e bardhë.
Atë çast s’më shkoi ndër mend të hidhem në dallgë,
As lufta, as liria,
As gruaja s’më shkuan ndërmend në atë çast.
Ishim bashkë: toka, dielli dhe unë
E isha i lumtur.
