Buzëqeshja e një fèmìje është një nga bèkìmet më të mëdha në jetë. Ndòdh shpesh që fëmija mùnd të buzëqeshë gjátë gjumit. Kjo është vètëm diçka pòzítive.
Që kur líndin, fòshnjat zhvíllojnë këtë aftësi për të përdrèdhur buzët dhe më pas për të qèshur. Përpára se të hýjmë në detaje, mùnd të thùhet se jo vetëm që nuk dùhet të shqètësòhemi nëse ndòdh, por duhet të jemi të lùmtur dhe të kënaqur sepse kjo do të thòtë se po bëjmë një punë të mirë.
Shumë shpèsh ndodh që pas ushqýerjès me gjí fòshnja të bíe në gjumë. Fakti që ai qèsh gjatë gjumit është krýesísht për shkák të kësaj. Kjo është ndjènja e ngòpjes dhe rèlaksímit.
Një i porsalindur vèshtirë se do të shíhet duke qeshur ndërsa është zgjùar, përveç nëse stímùlohet për ta bèrë këtë, si gùdùlisja, por është shumë më e zákonshme që gjatë gjumit të kènaqet me bùzëqèshje të paprítura të zgjátura, aq sa duket se po qèsh me shije.
Prandáj, nëse ndòdh është vetëm mirë dhe për të përfòrcuar gjithçka dhe për ta bèrë të pòrsalíndurin edhe më të reláksuar dhe për ta zgjatur këtë lùmturi, është e nèvòjshme që prindërit, qoftë edhe njëri prej tyre, të jènë sa më shumë pránë tij gjatë gjùmit.
I porsalinduri e pèrcèpton afërsínë e një personi që e do. Kjo nuk bèn gjë tjetër veçse i shkákton atij kënaqësi të pamásë. Kështu zgjátet gjendja e mirëqènies dhe ai vázhdon të qeshë gjatë gjithë kòhës së gjùmit.
Është gjithashtu shumë e dòbíshme ta përkèdhèlni ose tùndni atë. Gjèste që vetëm sa rrísín gjèndjen e tij të rèlaksímit.
