Ishte hera e parë që një grup i përbërë prej 10 burrash do të hynin në historinë e këtij qyteti si një kompleks e do ta çonin këngën shkodrane më tej.
Të gjithë këngëtarët që performuan në këtë grup ishin pjesëtarë të një kori të Shtëpisë së Kulturës të qytetit të Shkodrës. Ishte ideja e Tahir Kastratit, që me më të përzgjedhurit e këtij kori, të krijohej një grup, i cili me një repertor këngësh që buronte nga tradita shkodrane, të paraqitej përpara publikut.
Këtë ide e përkrahën edhe muzikantët dhe kompozitorët shkodranë si, Mark Kaftalli e Nazmi Lishi, por në mënyrë të veçantë mjeshtri Luan Borova, i cili ishte edhe udhëheqësi artistik i grupit.
Por sot veçanarisht dua të ndalem te portreti i dashur për shumë shkodranë, tek vetë ideatori i grupit z. Tahir Kastrati i cili njihej veç gjithë të tjerave edhe si një njeri me shumë energji pozitive e humor të hollë.
Tahir Kastrati, i datëlindjes 1945, ndoqi shkollën e mesme pedagogjike “Shejnaze Juka” dhe njëkohësisht u inkuadrua si solist i grupit artistik të shkollës.
Më pas mbaroi studimet e larta për Gjuhë-Letërsi Shqipe, duke treguar gjithashtu prirje edhe për gjuhët e huaja. Ai zotëronte italishten, frëngjishten, serbo-kroatishten dhe anglishten.
I inspiruar nga emisionet e huaja që ndiqeshin fshehurazi në shtëpinë e madhe të Kastratëve si dhe prej ahengut të përhershëm me familjarët e shokët e tij, ai ëndërronte të moderonte e të linte gjurmë zhvillimi në këngën shkodrane.
Kështu, në verën e vitin 1983, ndërmori iniciativën që të krijonte së bashku me kushëririn e tij z. Nesret Kastrati kompleksin e burrave “Karajfilat që ka Shkodra” i vetmi kompleks këngëtarësh të muzikës shkodrane, fatmirësisht akoma aktiv mbas 39 vitesh.
Në bashkëpunim me udhëheqësit artistikë të grupit si: Luan Borova e Zef Çoba, kompozitorin Pjetër Gaci dhe anëtarët e devotshëm të grupit, mbrritën t’i jepnin zë e ta bënin “Karajfilat që ka Shkodra” pjesë të pandashme në të gjithë aktivitetet artistike, festivalet kombëtare e emisionet e fund viteve.
Tahir Kastrati ka marrë pjesë edhe në operën “Celula e Kuqe” dhe kontribuoi për shumë vite në bankinën e tenorëve të korit të filarmonisë së Shtëpisë së Kulturës.
Ai ishte anëtar i Formacionit të Folklorit të Malësisë dhe pjesëmarrës në Ansamblet Folklorike në Festivalin e Gjirokastrës.
Profesioni i tij ishte ai i mësuesit të Gjuhës Shqipe, por edhe i mësuesit të muzikës në shkollat e Trush, Melgushë, “7 Nëntori” e “Azem Hajdari”, duke gjallëruar veprimtaritë e tyre artistike me organizimin e grupeve të fëmijëve për pjesëmarrje në aktivitetet muzikore të përvitshme.
Shquhej gjithashtu për humorin e hollë e improvizimin e bejteve, ashtu si gjyshi i tij Haxhi Tahir Kastrati.
Po ashtu Tahir Kastrati la dëshmi konkrete e mendim të vyer në këngën e re qytetare shkodrane si tekstshkrues. Ndër këngët më të spikatura që shkroi janë, “Nusja na ka ardhë” “Lule asht qyteti im”, “Buliera” ,“Vajza ime lule në Maj” .
Në një nga tekstet e tij ai shkruan: “Jeta në Shkodër bëhet shumë më e bukur më një këngë të re, pa këngën s’ka lezet asgjë”