Nga Rozafa Shpuza
Në Shkodër kumontë e kishave e altoparlantët e xhamive i kurdisin sahatet asisoj që mos me ia prishë ritmin shoqi-shoit.
Në Shkodër turistët mund të këndojnë jare e gazetarët mund të intervistojnë regjizorin në skenë, teksa koncerti asht në kulmin e vet.
Në Shkodër ka polic për me drejtu trafikun e biçikletave.
Në Shkodër, kur ndonjena kërkon supë në nji lokal buzë liqenit, kamarieri ia pret shkurt: “Po na s’jena në kohë të xhaxhit, moj zote!”
Në Shkodër, me nji marrëveshje të heshtun dugajt mbyllen në zheg e rishtarët që nuk dijnë çka asht gjumi i zhegut, përcillen me përgjumje të çudituna mbasgrrilash.
Në Shkodër mundesh me përshëndetë këdo e, pa asnjë dyzim, përshëndetja të kthehet e shumëfishueme.
Në Shkodër bahen bejte në lokale, e klietët përfshihen kandshëm në humor e kangë, anipse nuk njihen ndërvedi.
Në Shkodër, biçikletat e dinë vetë rrugën për në shpi. Birrat pihen me gjevrekë e uji i Rusit krahasohet me vajzat e Dudasit.
Në Shkodër, nama ma e madhe asht “të raftë e mira”, prandaj mirardhëshi në Shkodër.
